Θέμα: Το σώμα μου

 Τις δύο τελευταίες εβδομάδες στο Νηπιαγωγείο, μάθαμε για το σώμα μας (είχαμε κάνει μια μικρή προεργασία για το θέμα πριν τις γιορτές, αλλά δεν είχαμε προλάβει να το ολοκληρώσουμε κι έτσι συνεχίσαμε τώρα από εκεί που το αφήσαμε).

 Οργανώσαμε το ταμπλό του θέματος με διάφορες σχετικές εικόνες και λέξεις...

... σχεδιάσαμε το περίγραμμα του σώματος μιας φίλης μας στο χαρτί και, αφού μάθαμε για τα όργανα του σώματός μας, τα τοποθετήσαμε έπειτα στο σώμα που ζωγραφίσαμε.

 Το σώμα μας είναι σαν μια μηχανή και χρειάζεται καλά "καύσιμα" για να λειτουργήσει σωστά. Τα καύσιμά μας είναι η τροφή!

 Μιλήσαμε για τις τροφές που μας κάνουν καλό και συζητήσαμε, παρατηρώντας την τροφική πυραμίδα και διαβάζοντας το βιβλίο "Ο Μάκης Ενζυμάκης και η μάχη στο στομάχι" (Άννα Ράσελμαν, εκδ. Άμμος). 

 Έπειτα, διαβάσαμε το βιβλίο "Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε" (Μάρτιν Αγκάσι, εκδ. Μεταίχμιο). Μάθαμε έναν εύκολο τρόπο για να ξεχωρίζουμε το δεξί από το αριστερό μας χέρι, με τη βοήθεια ενός μικρού πίνακα που τοποθετήσαμε στην παρεούλα, και κάναμε μια εργασία βασισμένη στο βιβλίο.

 Μιλήσαμε για τα μάτια μας: τα παρατηρήσαμε με τη βοήθεια ενός καθρέφτη, μάθαμε τι χρώματα ματιών μπορεί να έχουν οι άνθρωποι, πώς ονομάζονται τα μέρη τους, και πού μας χρησιμεύει το καθένα (π.χ. οι βλεφαρίδες).  Έπειτα, στην παρεούλα, καταγράψαμε το χρώμα των ματιών μας σε έναν πίνακα διπλής εισόδου και συγκρίναμε τα αποτελέσματα. Κάναμε και μια σχετική εργασία, δουλεύοντας ο καθένας μόνος του στο χαρτί. 

 Παίξαμε το παιχνίδι: "Ο Σάιμον λέει" και μάθαμε τα τραγούδια "Χόκυ Πόκυ", "Έχω ένα σώμα", "Κεφάλι, ώμοι, γόνατα και πόδια". Κάναμε τις κινήσεις στο χώρο σύμφωνα με ό,τι έλεγε το κάθε τραγούδι και διασκεδάσαμε πολύ!

Έπειτα, μάθαμε για τα κόκαλά μας. Πόσα είναι, πού είναι, πώς είναι, πώς λέγονται κάποια από αυτά και πού μας χρησιμεύουν. Προσπαθήσαμε να σκεφτούμε πώς θα ήμαστε, αν δεν είχαμε σκελετό. Θα μπορούσαμε να σταθούμε, να περπατήσουμε, να παίξουμε; Καταλάβαμε πως όχι, δε θα μπορούσαμε, γιατί τα κόκαλα στηρίζουν το σώμα μας. 

 Διαβάσαμε το βιβλίο "Το εκπληκτικό ανθρώπινο σώμα - Μαθαίνω τα πάντα για τον ανθρώπινο σκελετό" (εκδ. Σαββάλας), είδαμε εντυπωσιασμένοι τη συνοδευτική τεράστια αφίσα του και παίξαμε μαζί της ένα παιχνίδι: η κυρία έλεγε το όνομα ενός οστού, κι εμείς έπρεπε να σκεφτούμε και να δείξουμε στην αφίσα μας πού είναι αυτό. 

Μια χαρά τα πήγαμε!!! ☺

 Έπειτα, παίξαμε με το Σκελετούλη στην παρεούλα, σειροθετώντας 4 Σκελετούληδες από το μικρότερο μέγεθος στο μεγαλύτερο. 

 Το καταλάβαμε καλά, κι αυτό φάνηκε από την εργασία εμπέδωσης που κάναμε μετά: κανείς μας δεν έκανε λάθος!! 

 Διαβάσαμε και το βιβλίο "Σοκολάκης και Ζαχαρούλα Τρυποδόντη" (Άννα Ράσελμαν, εκδ. Άμμος) και συζητήσαμε για τα δόντια μας και πώς πρέπει να τα προσέχουμε. 

 Προχωρώντας, και αφού διαβάσαμε την ενότητα "Είσαι τόσο μεγάλος!" από το βιβλίο "Το σώμα σου" (Νούρια Ρόκα, εκδ. Κέδρος) αναρωτηθήκαμε: πώς καταλαβαίνουμε ότι μεγαλώνουμε; Κάποιος ανέφερε το ύψος ανάμεσα σε άλλα, και θελήσαμε να το μετρήσουμε.

 Πώς, όμως μπορεί κάποιος να μετρήσει το ύψος του;

 Φέραμε το μέτρο και προσπαθήσαμε να μετρήσουμε με αυτό ένα φίλο μας, αφού η κυρία μας εξήγησε πρώτα ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να στεκόμαστε στον τοίχο. Δυσκολευτήκαμε πολύ, γιατί το μέτρο λύγιζε συνέχεια μέσα στα χέρια μας. Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε με το μεγάλο χάρακα - αυτός ήταν πιο σταθερός, αλλά ήταν μικρός, πάλι μας δυσκόλευε στις μετρήσεις.

 Τότε, η κυρία μας πρότεινε να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα αναστημόμετρο και να δοκιμάσουμε να μετρηθούμε εκεί. 

 Καλή ιδέα! ☺

  Βάλαμε λοιπόν μπρος για να την κάνουμε πράξη, με τη βοήθεια της κυρίας μας!!

 Το θέλαμε να είναι αρκετά ψηλό, γιατί έρχονται μερικές φορές στο νηπιαγωγείο τα αδέλφια μας από το Δημοτικό και μπορεί να θέλουν και αυτά να μετρηθούνε. Φτιάξαμε ένα τεράαααααστιο σπίτι και αφού το τελειώσαμε, το κολλήσαμε στην πόρτα μας.

 Έπειτα,  σε ένα πινακάκι που μας έδωσε η κυρία μας και όπου είχε σχεδιάσει μόνο γραμμές και στήλες, συμπληρώσαμε ο καθένας μας το όνομά του στη μία από τις δύο στήλες. Στην άλλη, θα καταγράφαμε τις μετρήσεις.

Ήμασταν έτοιμοι πια για να δοκιμάσουμε να μετρηθούμε!! 

Τελικά, το αναστημόμετρο αποδείχτηκε ο καλύτερος τρόπος από όλους... δε δυσκολευτήκαμε καθόλου, γιατί ήταν πιο ψηλό από εμάς, ήταν σταθερό και δε λύγιζε (όπως το μέτρο).

  Καταγράψαμε λοιπόν τις μετρήσεις μας στον πίνακα και τις συγκρίναμε μεταξύ τους. Είδαμε ότι κάποιοι είμαστε ίσα, άλλοι είμαστε ψηλότεροι και άλλοι κοντότεροι.

 Και μετά, αποφασίσαμε να στολίσουμε το αναστημόμετρο με ζωγραφιές μας! (ωραίο χρώμα το σπιτάκι μας, αλλά πολύ άδειο ήταν, δε μας άρεσε και τόσο έτσι...)

 Ζωγραφίσαμε, κόψαμε, κολλήσαμε και το στολίσαμε. 

 Πείτε αλήθεια: δεν δείχνει πολύ καλύτερο έτσι;

Ευχαριστούμε που ήσαστε μαζί μας! Θα τα πούμε ξανά σε λίγες μέρες.

Ως τότε, καλά να περνάτε και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!

Διευθύνσεις στο Διαδίκτυο που μας βοήθησαν στο μάθημα και μας έδωσαν ιδέες:

Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο και συγκεκριμένα, αυτή η δημοσίευση για το σώμα:  http://pythagoreionip.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html